Informacja ;)

Dzięki że wchodzicie! Mam nadzieje że będziecie odwiedzać naszego bloga! Na razie zaczynamy więc nie jest tak super. Wprowadzimy jeszcze trochę zmian, ale to nie teraz ;). Oczywiście imaginy nie będą tylko o Harrym. Teraz tak jakoś się złożyło ;). Mamy nadzieje że jak narazie podoba wam się!

Hazza Part 1

-No gratulacje Harry!Jak można być tak głupim i jechać na wakacje do jakiejś tam Polski,do swojej przyjaciółki z prawie pustym bakiem?!Na dodatek wiedząc,że Polska jest daleko od Anglii!-Louis nie przestawał się na mnie wydzierać.
-Daj mi spokój!
-Dlaczego?!Chyba muszę przyzwyczaić,że mój najlepszy przyjaciel jest na tyle głupi!
-Ach tak?!
-Tak!
-Tylko to nie ja mam obsesję na punkcie jakiegoś pomarańczowego czegoś!
-To są marchewki!
-I to nie ja jestem najstarszy i zachowuje się jak dziecko!
-A więc tak uważasz?Masz mnie za rozwydrzonego bachora?!
-Tak,tak właśnie uważam!Tak się zachowujesz!I szczerze mam tego dosyć!Cały czas myślisz tylko o sobie!Myślisz,że jeśli chodzisz w swoim własnym stylu prawie codziennie,to jest fajne!Odpowiem Ci,nie,to nie jest fajne!To jest żałosne!I jeszcze cały czas uganiasz się za tymi gołębiami! 'Keven,Kevin,wróć' Tylko to słyszę codziennie! Mam Ciebie dosyć!
-To ja Ciebie mam naprawdę dosyć!
-Hej chłopaki uspokójcie się!To my mamy was dosyć!-zaczął Liam-Co wam ostatnio odbija?!Cały czas się kłócicie!A jeszcze parę tygodni temu nikt by was o coś takiego nie posądził!-kontynuował.-Przyjaciele,przyjaciele na zawsze! Tak o sobie mówiliście Każdy zazdrościł wam! Mieliście to,co najważniejsze-przyjaźń! A teraz co?! Cały czas na siebie szczekacie,jak jakieś psy! Wiecie jak to denerwuje?!-Liamowi puściły nerwy.O to się go nie spodziewał...
-No w sumie ma rację,co Louis?Nawet nie pamiętam,o co się pokłóciliśmy...
-No w zasadzie...
-Czyli jesteśmy pogodzeni,tak?-Wtrącił Niall,zżerając już trzecią paczkę chipsów w ciągu naszej kłótni.Jest naprawdę szybki!
-Tak,jesteśmy pogodzeni-Louis uśmiechnął się serdecznie ,co ja odwzajemniłem.
-No to teraz musimy znaleść miejsce,gdzie będziemy spać,a przynajmniej znajdziemy paliwo.-Powiedziałem.
-I coś do jedzenia!-Wtrącił znowu Niall.Właśnie skapłem się,że kończy kolejką paczkę Lay'sów.Gdzie on to mieści?!
-Gdzie Ty to mieścisz,Niall?-zapytałem głupkowato.
-Ale co?
-No te chipsy,paluszki oraz lizaki,które zjadłeś w ciągu ostatnich 2 godzin?!
-No...w brzuchu.-Blondyn uśmiechnął się dumnie.
-Aleś wypalił!Gratuluję inteligencji.-Dogryzłem mu.
-No wiem.-WTF? Co to miało być?!
-Wow,ale Niall...Twoja inteligencja mnie rozwala...
-Ej,właśnie!Tam jest jakiś dom!-Zayn wskazał na stary budynek.-A obok stoi samochód!Może nawet ktoś,jeśli tam jest,to nam pomoże!
-Nie!Nie!Lepiej tam nie idźmy!A co jeśli ktoś tam jest i będzie chciał nas zabić?Albo torturować?Obdzierać ze skóry,wlewać do gardła rozgrzany olej,wybielacz albo inne paskudstwo-skrzywił się-No albo będą nam wycinać wnętrzności,aby je później sprzedać na czarnym rynku...Albo jeszcze gorzej...albo...albo...albo nie dadzą nam nic do jedzenia...-Niebieskooki zrobił smutną minkę.
-Nialler,oglądasz za dużo horrorów! Nie odróżniasz fantastyki filmu od rzeczywistości!
-Wcale nie!
-A właśnie,że tak! Skoro nie,to dlaczego teraz nie wyjdziesz?!
-Bo...bo...
-A nie mówiłem?
-Bo tam może być jakiś psychopata!
-Aha...Już to widzę.-powiedziałem sarkastycznie.-W tej chwili wychodzimy!-Czym prędzej wysiadłem z auta i pomknąłem w kierunku domu.Jednak uległem pokusie i się obróciłem.Moi przyjaciele powolnie wychodzili z auta,z wyjątkiem Nialla,który siedział na przednim siedzeniu,z głową opartą o szybę.Odwróciłem się na pięcie,a po chwili zjawili się przy mnie chłopcy.Dumnym krokiem weszłem do domu.
*Perspektywa Nialla*
Co mu odbiło?!Co mu jest?! Mam go serdecznie dosyć!
-Aaaa!-krzyknąłem,bo przed nami coś się poruszyło.Nagle w cieniu można było dostrzec sylwetkę jakiejś osoby...o ile to była osoba...przełknąłem nerwowo ślinę...a więc wracając,takowa postać miała coś w ręku.Przypominało to właściwie siekierę,ale mam nadzieję,że nie.Postać się do nas zbliżała,a ja drżałem ze strachu.Spojrzałem na Harry'ego.On tylko się lekko uśmiechał.Nie wiem o co mu chodzi!Jakaś osoba się do nas zbliża,a on się uśmiecha?!Teraz to ja mam ochotę mu przywalić!Tajemniczy nieznajomy stanął.Podniósł to co miał w ręku do góry.Przylgnąłem do ręki Liama,trzęsąc się cały.
-A więc znów się spotykamy...-głos dziewczyny,kobiety,o ile dobrze rozpoznałem,odezwał się.
-Ach,tak...Tyle się nie widzieliśmy-ku mojemu zdziwieniu,odezwał się loczek.Co on wyprawia?!
-Liam,co robimy?!-Wyszeptałem Daddiemu na ucho.Nie odpowiedział...
-Ale nie tyle,abym zapomniała,że mam się zemścić.-O matko!O Boże!Ktoś się do nas zbliża!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
No siema.Sorry,że akurat taki,ale chyba naoglądałam się za dużo kryminałów xD A tak poza tym,jak wam się podoba? Dla mnie trochę dziwny...

Harry cz.1

- To cześć!
- Cześć! Do jutra.
 Wracałaś własnie od swojej najlepszej przyjaciółki- ...
Była 17, ale w zimie jest już ciemno. Szłaś przez park.Wokoło ciebie nie było żywej duszy... Tak przynajmniej myślałaś. Słyszałaś zimny, wiejący wiatr. Owiewał twoją twarz z czego robiła się uroczo czerwona. tobie jednak to się nie podobało. Sądziłaś że wyglądasz jak... jak... Jak coś co ma czerwoną twarz.
 Miałaś jeszcze kilka przecznic do domu.. By ci się nie nudziło, włączyłaś muzykę. Jak zwykle One Direction. Twoje koleżanki sądziły że to rozpieszczone pedałki. Jednak twoja przyjaciółka podzielała twoje zdanie o nich. Obydwie sądziłyście że to cudowni chłopcy o naprawdę dobrych głosach. Podobały wam się szczególnie ich charaktery. Każdy był inny, i to było super. Twoim ulubieńcem był Harry. Miął taki chrypkowaty, jednocześnie słodki głos, a do tego był taki seksowny. Jego atutem były brązowe, kręcone włosy. Kochałaś je!
 Właśnie szedł twój ulubiony kawałek z nowej płyty ' Take Me Home', c'mon c'mon. Słuchałaś muzyki z głośnika telefonu, ponieważ nie miałaś słuchawek przy sobie.
 Usłyszałaś za sobą kroki. wystraszyłaś się, ale pomyślałaś że przecież każdy może sobie chodzić po parku, więc byłaś dobrej myśli. Gdy się odwróciłaś, po posturze postaci poznałaś że to chłopak. Nagle zawołał do ciebie:
- No, no directionerka?- nie odpowiedziałaś. Szłaś dalej pewna siebie.- No weź nie bój się! Nie jestem zły!- W pewnej chwili stanęłaś jak wryta. poznałaś ten głos. To był Zayn Malik z one direction. Podszedł do ciebie. Patrzyłaś na niego z wielkim zdziwieniem. No bo hello! Taka dziewczyna jak ty spotkała takiego chłopaka, który na dodatek jest jej idolem! 
- Bardzo się mnie boisz?- powiedział z żartem.
- Ja!? Chyba cię śliczna główka boli!- Nie chciałaś by poznał po tobie że jesteś spięta.
-Heh... Nie byłem pewien. To jak direktionerka?- spytał.
- No tak. I to duuuża!
- Często to słyszę.
- Hej! Czy Louis naprawdę tak bardzo lubi marchewki?!
-Co?
- No co?! Zawsze byłam tego ciekawa.
- Śpieszysz się?
- W sumie nie.- Mieszkałaś sama, wiec nigdzie ci się nie śpieszyło.
- To sama się Louisa o to spytasz, bo szczerze mówiąc nie wiem. Chodź ze mną! Mieszkamy blisko, a wyglądasz na zmarzniętą.
- Dziękuje za zaproszenie, ale boję się, że jednak mi coś zrobisz.- Powiedziałaś śmiejąc się.
- Myślisz że członek jednego z najpopularniejszego zespołu na świecie, zrobił by coś swojej fance?
- Są tacy psychopaci. No nigdy się nad tym nie zastanawiałam.
- To się nie zastanawiaj bo powiem ci ze nie. Idziesz ze mną czy nie?
- To chyba jasne że tak! Miałabym stracić szansę poznania One Direction!?
- Nie wiem.
 Szliście miło gawędząc. Nie tracąc okazji zadałaś Zaynowi kilka pytań, na które od początku chciałaś znac odpowiedź.
Wreszcie doszliście do do domu,a raczej willi.